ΓΕΦΥΡΑ ΛΙΑΣΚΟΒΟΥ (ΠΕΤΡΩΤΟΥ)

 

Εντυπωσιακό μονότοξο πετρογέφυρο με άνοιγμα τόξου 17μ. και ύψος 11μ. κτισμένο, σύμφωνα με εκτιμήσεις, τον 13ο αιώνα μ.Χ. σε θαυμάσιο φυσικό και άγριο περιβάλλον, το φαράγγι του Πετριλιώτη. Βρίσκεται 600μ. μετά τη διασταύρωση για Πετρωτό-Καλή Κώμη-Ελληνικά, στο δρόμο για Συκιά και Πηγές Άρτας στη θέση «Γέρακας» ή «Πυρήνα» Πετρωτού. Είναι  κτισμένο πάνω στον άξονα της αρχαίας οδού Τρίκκης – Γόμφων – Αργιθέας – Αμβρακίας. 

 

Γεφυρώνει τα ρέματα Κουμπουργιανίτικο και Πλατανιά (Λιασκοβίτικο των ντόπιων) λίγο πριν αυτός εκβάλλει στον Αχελώο, εκεί όπου εκτελούνταν «τα έργα Συκιάς», μέσω μιας σήραγγας που κατασκευάστηκε για τις ανάγκες των έργων. (Ο όγκος, όμως τότε, του νερού του Αχελώου δεν άφησε τα νερά του «Λιασκοβίτη» να εκβάλλουν στον Αχελώο με αποτέλεσμα, μη βρίσκοντας άλλη διέξοδο, να πισωγυρίσουν και να δημιουργήσουν μια τεράστια λίμνη, η οποία υπερκάλυψε κατά πολλά μέτρα το πέτρινο γεφύρι).

 

Βρίσκεται σε υψόμετρο 487m, έχει άνοιγμα τόξου 14,60m, 22m μήκος βάσης, 10,30m ύψος τόξου,1,90m πλάτος εσωραχίου και 1,40m ωφέλιμο κατάστρωμα. Φέρει συμμετρικές οπές διαστάσεων 10X10cmκαι βάθος 1,80m, η βάση ημικύκλιου τόξου σε ύψος 3m από την κοίτη, πιθανόν για τη στήριξη σκαλωσιάς. Το 1979, ανατολικά του γεφυριού, τοποθετήθηκε η γέφυρα Μπέλεϋ, η οποία εξυπηρετεί ακόμα τη συγκοινωνία Αργιθέας – Άρτας.

   

Το γεφύρι του Πετρωτού στην Αργιθέα Καρδίτσας είναι ένα φυσικό τοπίο απίστευτου κάλλους. Από τα μικρά θαύματα της φύσης, είναι τόσο εντυπωσιακό και επειδή είναι και εύκολα προσβάσιμο έχει αποθανατιστεί πάρα πολύ σε κάθε εποχή είτε από φωτογραφικούς φακούς, είτε από μικρά δημιουργικά βίντεο. 

ΓΕΦΥΡΑ ΜΕΖΗΛΟΥ (ΔΡΟΣΑΤΟΥ)

 

Βρίσκεται σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από το Μουζάκι, στην ορεινή ανατολική Αργιθέα, στη θέση Τυρολόγος μετά το χωριό Βλάσι σε βραχώδη περιοχή δίπλα στην καινούρια γέφυρα και γεφυρώνει το Βλασιώτη ποταμό λίγο πριν εκβάλλει στον Πετριλιώτη.

 

Για βάσεις του μοναδικού του τόξου χρησιμοποιούνται τα ίδια τα πέτρινα κοιλώματα του ποταμού. Είναι η έξυπνη «οικονομία του λαϊκού τεχνίτη, που πέτυχε τοποθετώντας το διάδρομο διάβασης στο κατάλληλο ύψος. Το γεφύρι είναι μονότοξο με ημικυκλική μορφή τόξου. Το άνοιγμα του τόξου έχει μήκος 12,00 m και το ύψος του γεφυριού από την κοίτη του ποταμού 9,50m. Είναι θεμελιωμένο πάνω σε ιζηματογενή ασβεστόλιθο, απ’ όπου πάρθηκε και το υλικό κατασκευής του.

 

Έχει δυο διαζώματα. Το κάτω διάζωμα έχει πάχος 0,75m και το πάνω πάχος 0,15m.Το πλάτος του φορέα του γεφυριού είναι 2.00m και το συνολικό μήκος του είναι 15,70m. Το υλικό κατασκευής της γέφυρας είναι πελεκητός ασβεστόλιθος. Τα τύμπανα έχουν κατασκευασθεί από λιθοδομή μορφής οριζοντίων αρμών όπως και το εσωρράχιο. Οι αρμοί του διαζώματος είναι πιο λεπτοί απ’ ότι στο υπόλοιπο γεφύρι. Η στατική  κατάσταση του γεφυριού είναι πολύ καλή. Το γεφύρι δεν είναι γνωστό πότε έχει κατασκευαστεί, υπολογίζεται όμως ότι έχει κατασκευαστεί την εποχή της τουρκοκρατίας όταν ακόμα η Αργιθέα ήταν το πέρασμα προς την Ήπειρο από τη Θεσσαλία.

ΓΕΦΥΡΑ ΤΥΡΟΛΟΓΟΥ

 

Βρίσκεται στην Ανατολική Αργιθέα στη θέση Τυρολόγος σε απόσταση 40 περίπου χιλιομέτρων από το  Μουζάκι, λίγο πριν την ένωση του Βλασιώτη με τον Πετριλιώτη ποταμό, σε μια κατάφυτη και καταπράσινη τοποθεσία ιδανική για την φωτογράφισή του.

 

Γεφυρώνει τον Πετριλιώτη. Το γεφύρι είναι μονότοξο, με ημικυκλική μορφή τόξου, ενώ είναι επενδυμένο με σκυρόδεμα εκτός από το εσωρράχιο. Τα χαρακτηριστικά μεγέθη του πέτρινου γεφυριού που στάθηκε δυνατό να μετρηθούν είναι το πλάτος 2,00m το ύψος 8,00m το άνοιγμα του τόξου έχει μήκος 12,00m και το πάχος στην κορυφή 0,90m. Το πλάτος της ανακατασκευασμένης γέφυρας που έχει ενταχθεί στο οδικό δίκτυο της περιοχής είναι 4,00m και το μήκος της 23,00m.

 

Το εσωρράχιο του παλαιού πέτρινου γεφυριού διακρίνεται πολύ καλά όπως και το βάθρο της γέφυρας στη σημερινή του κατάσταση. Κατεβαίνοντας στο ποτάμι διακρίνονται καλύτερα οι πελεκημένες πέτρες του εσωρραχίου. Το γεφύρι στο τμήμα που φαίνεται, είναι κατασκευασμένο από ασβεστόλιθο μορφής οριζόντιων αρμών. Οι αρμοί δεν φαίνονται γιατί είναι αρμολογημένο με τσιμεντοκονίαμα. Στατικά προβλήματα δεν υπάρχουν.

 

Το γεφύρι δεν είναι γνωστό το πότε έχει κατασκευαστεί. Υπολογίζεται όμως ότι έχει κατασκευαστεί την εποχή της τουρκοκρατίας όταν ακόμα η Αργιθέα ήταν το πέρασμα προς την Ήπειρο από τη Θεσσαλία.

ΓΕΦΥΡΑ ΚΟΠΛΕΣΙΟΥ (ΦΟΥΝΤΩΤΟΥ)

 

Βρίσκεται στην Ανατολική Αργιθέα στη θέση Τυρολόγος σε απόσταση 45 χιλιομέτρων από το  Μουζάκι στη διασταύρωση Λεοντίτου – Σπηλιάς σε βραχώδη περιοχή. Γεφυρώνει τον ποταμό Πετριλιώτη.

Από μακριά φαίνεται σαν καινούρια γέφυρα λόγω της επένδυσής της με σκυρόδεμα. Αυτό που φανερώνει την παλαιότητα της γέφυρας είναι το εσωρράχιο το οποίο έχει υποστεί επιμελημένη αρμολόγηση από τσιμεντοκονία σε ορισμένα σημεία.

 

Το παλιό γεφύρι έχει πλάτος 2,30m, ανοιγμα16,00m, ύψος 10,00m και πάχος στην κορυφή 1,10m. Η παλιά θεμελίωση και το εσωρράχιο είναι κατασκευασμένα από ξεστό ασβεστόλιθο που αφθονεί στην περιοχή. Η λιθοδομή είναι μορφής οριζοντίων αρμών.

Είναι το δεύτερο μονότοξο γεφύρι του Πετριλίωτη με δύο ανακουφιστικά ανοίγματα αριστερά και δεξιά του τόξου  (που δεν είναι ορατά).

 

Δεν  υπάρχουν μαρτυρίες για το χρόνο κατασκευής του γεφυριού. Υπολογίζεται ότι υπάρχει από την εποχή της τουρκοκρατίας, όταν ακόμα η Αργιθέα βρισκόταν στην περίοδο της ακμής της και ήταν το πέρασμα προς την Ήπειρο από τη Θεσσαλία.

ΣΤΕΦΑΝΙΩΤΙΚΟ ΓΕΦΥΡΙ

 

Το τρίτο μονότοξο γεφύρι του Πετριλίωτη με δύο ανακουφιστικά ανοίγματα, βρίσκεται στη θέση «Ραγάζια» στην ίδια διαδρομή όπως τα προηγούμενα Κοπλεσίου και Τυρολόγου. Βρίσκεται στην Ανατολική Αργιθέα στο δρόμο προς τη Στεφανιάδα και Σπηλιά, σε βραχώδη περιοχή και σε απόσταση 50 km από το Μουζάκι. Γεφυρώνει τον ποταμό Πετριλιώτη.

 

Το γεφύρι είναι μονότοξο ημικυκλικής μορφής με δυο ανακουφιστικά ανοίγματα εκατέρωθεν του τόξου. Το άνοιγμα του γεφυριού έχει μήκος 16,00m και το ύψος 11,80m. Είναι θεμελιωμένο σε βραχώδες πέτρωμα. Το διάζωμα έχει πάχος 0,60m. Τα ανακουφιστικά ανοίγματα έχουν πλάτος 1,00 m και ύψος 2,00m. Το διάζωμα τους έχει πάχος 0,30m.

Το πλάτος του γεφυριού είναι 4,00m και το μήκος του 22,00m. Πάνω στο γεφύρι έχει κατασκευαστεί στηθαίο από σκυρόδεμα το οποίο έχει ύψος 0,80m και προεξέχει εν προβόλω από το γεφύρι αριστερά και δεξιά 0,70m.

 

Το γεφύρι βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Είναι ενταγμένο στο οδικό δίκτυο της περιοχής αλλά απαγορεύεται η διέλευση οχημάτων πάνω από 5 τόνους. Τα περισσότερα παλιά πέτρινα γεφύρια είναι ενταγμένα στο οδικό δίκτυο της περιοχής γιατί δεν είναι δυνατή η χάραξη νέου δρόμου σε άλλες θέσεις και γι’ αυτό έχουν υποστεί προσθήκες, από οπλισμένο σκυρόδεμα.

 

Τα υλικά κατασκευής έχουν παρθεί από τη γύρω περιοχή που αφθονεί σε πέτρες. Τα διαζώματα είναι από λαξευτό ασβεστόλιθο και τα τύμπανα και το εσωρράχιο από ξεστό ασβεστόλιθο μορφής οριζοντίων αρμών. Οι αρμοί είναι κανονικού πάχους.

 

Το γεφύρι πρέπει να κατασκευάστηκε την περίοδο της Τουρκοκρατίας όπως και τα περισσότερα στην Αργιθέα. Από ιστορικές καταγραφές υποθέτουμε ότι αυτά τα γεφύρια πρέπει να κατασκευάστηκαν την εποχή του Αλή Πασά όταν πήρε το πασαλίκι του και τη Θεσσαλία και ο δρόμος από τα Γιάννενα, για το στρατιωτικό κέντρο του Φαναριού περνούσε από την Αργιθέα και την Πετριλιώτικη ποταμιά. 

ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΟΥ «ΚΟΡΑΚΟΝΗΣΙΟΥ»

 

Γεφυρώνει το ρέμα Αρέντας, 400 μέτρα περίπου, πριν τη συμβολή του με τον Αχελώο, στην τοποθεσία «Κορακονήσι». Εξυπηρετούσε την επικοινωνία των χωριών Μυροφύλλου & Πολυνερίου με τα Ελληνικά και από εκεί προς Μουζάκι, Τρίκαλα, Καρδίτσα.

Η παράδοση αναφέρει ότι από το γεφύρι περνούσε η αρχαία  οδός «Αμβρακία» που συνέδεε τη Θεσσαλία με την Ήπειρο. Σήμερα το γεφύρι είναι απροσπέλαστο. Τα παλιά μονοπάτια που οδηγούσαν σ’ αυτό, έκλεισαν από διάφορες επιχωματώσεις και κατολισθήσεις.

 

Το γεφύρι είναι μονότοξο με αρκάδες (όρθιες πέτρες), και με ημικυκλική μορφή τόξου. Το άνοιγμα του τόξου έχει μήκος 9,20m και το ύψος του γεφυριού από την κοίτη του ποταμού είναι 6,30m. Το διάζωμα  τόξου έχει πάχος  0,45m και  το  κλειδί  του  διαζώματος 0,50m. Το πλάτος του φορέα είναι 2,50m και το πλάτος καταστρώματος 2,20m. Το συνολικό μήκος της γέφυρας είναι 23,30m (ανάπτυγμα).

 

Το δεξί βάθρο του είναι θεμελιωμένο σε συμπαγή βράχο και το αριστερό στην κοίτη του ποταμού. Λόγω της μορφολογίας  του εδάφους, το αριστερό σκέλος της γέφυρας έχει πολύ μεγαλύτερη κλίση από το δεξί. Τα στηθαία είναι κατεστραμμένα, ενώ υπάρχουν μεμονωμένες «αρκάδες» (όρθιες πέτρες).

Για την κατασκευή της γέφυρας έχει χρησιμοποιηθεί ψαμμίτης. Στο διάζωμα του τόξου οι πέτρες είναι επιμελώς λαξευτές και στο εσωρράχιο με λιθοδομή μορφής οριζόντιων αρμών. Τα τύμπανα κτίστηκαν από αργολιθοδομή.

 

Εντοιχισμένη πλάκα στο αριστερό τύμπανο (κατάντι) του γεφυριού, φέρει χρονολογία  κατασκευής 1241(!)1201..Όμως η τεχνοτροπία κατασκευής της γέφυρας ανάγεται στον 18ο αιώνα. Ίσως η εντοιχισμένη πλάκα με την χρονολογία  να ανήκει σε παλιότερο γεφύρι που ήταν στη θέση του σημερινού.
Πιο ομαλή και ήπια η προσέγγιση γίνεται από την πλατεία του χωριού Ελληνικά Αργιθέας, όπου σε 500m υπάρχει ξύλινη πινακίδα ”προς γεφύρι Καρακονησίου 6 χλμ.”

ΚΟΥΤΣΟΚΑΜΑΡΑ

 

Ρωμαϊκή δίτοξη, ίσως τρίτοξη γέφυρα του 16 π.Χ. μέσα στην κοίτη του Αχελώου.

Πριν την κατασκευή της Γέφυρας Κοράκου, εξυπηρετούσε την οδική σύνδεση μεταξύ των θέσεων «Πλατανιάς» Βρεσθενίτσας κοντά στο «Σαμάρι-Σμίξη» όπως κατεβαίνει ο Αχελώος και « Λογγούλα ή Ντρασκός» Λιασκόβου. Ονομάζεται δε « Κουτσοκαμάρα ή Κουτσογέφυρο» και κτίσθηκε τα πρώτα Ρωμαϊκά χρόνια.

 

Προφανώς το μεσαίο και το ακραίο προς Βρεσθενίτσα τόξο καταστράφηκαν ή από το σεισμό του 1466 ή από κατολίσθηση και τότε επιλέχθηκε η θέση στο εδώ βραχοστένωμα και χτίσθηκε η γέφυρα Κοράκου. Ο δε δρόμος από την Γέφυρα Λιασκόβου στη θέση Πυρήνα μέσω Ντρασκού καταργήθηκε και χαράχθηκε νέος μέσω του διάσελου Πέντε Αδέρφια.

 

Πρόκειται για το αρχαιότερο πέτρινο γεφύρι της Αργιθέας πάνω στην αρχαία οδό που συνέδεε την Αμβρακία με τους Γόμφους και την Τρίκκη. Εξυπηρετούσε τους αρχαίους οικισμούς – πολίχνες της Αθαμανίας. Ήταν σε χρήση έως τις αρχές του 16ου αιώνα, εποχή που τμήμα της κατέρρευσε.

Το 1520 με την κατασκευή σε γειτονικό σημείο του ποταμού, της γέφυρας Κοράκου, αποκαταστάθηκε πλήρως η επικοινωνία. Το προς την πλευρά της Συκιάς Πετρωτού τόξο είχε ύψος 7m και άνοιγμα 14m.

 

Το 1955 δίπλα από το βάθρο της προς τη Συκιά, βρέθηκαν πέντε τάφοι ρωμαϊκής εποχής με αντικείμενα στρατιωτών. Ανήμπορο θύμα της φθοράς του χρόνου και των κολοσσιαίων νέων έργων μέχρι πρόσφατα μετρούσε μέρες ζωής. Ένα από τα ιστορικά μνημεία που μπορούσε να σωθεί μετά την κατάκλιση και τη δημιουργία της λίμνης Συκιάς. Λόγω πλήρους και αινιγματικής αδιαφορίας των τοπικών αρχών, κληρονόμων της Αργιθεάτικης παράδοσης, δεν σώθηκε. Σήμερα έχει καταχωθεί από τα μπάζα των εργασιών του φράγματος. 

ΓΕΦΥΡΙ ΘΕΡΙΝΟΥ Ή ΑΓ. ΜΗΝΑ

 

Μικρό μονότοξο γεφύρι στη θέση «Άγιος Μηνάς», με καλοδουλεμένους καμαρόλιθους στο τόξο. Βρίσκεται στα πρώτα 100m του δρόμου προς Μεσοβούνι, πίσω από την εκκλησία του Αγίου Μηνά.

 

Εξυπηρετούσε την επικοινωνία της Δυτικής Αργιθέας, της περιοχής Αχελώου και Ραδοβυζίου Ηπείρου. Θαυμάσιο το φυσικό περιβάλλον γύρω του. Το 1993 χαρακτηρίστηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο (ΦΕΚ 546/ Β’ / 27.7.1993), προκειμένου στη συνέχεια να επισκευαστεί και να αναδειχθεί.

ΓΕΦΥΡΙ (ΚΝΙΣΟΒΟΥ) ΑΡΓΙΘΕΑΣ

 

Μικρό μονότοξο γεφύρι στον Κνισοβήτικο πόταμο - παραπόταμο του Αχελώου.

Βρίσκεται  στην άκρη της εισόδου της Τοπικής Κοινότητας Αργιθέας, στο ποτάμι, όπου πρόσφατα έγινε ανάπλαση και πλακόστρωση του μονοπατιού και από το γεφύρι οδηγεί στον παλιό νερόμυλο.

ΓΕΦΥΡΙ ΣΤΕΦΑΝΙΑΔΑΣ

 

Το μικρότερο από όλα τα πετρογέφυρα της Αργιθέας.

Εντός του οικισμού, στο ποταμάκι λίγα μέτρα από την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, δίπλα από την σκεπαστή  όμορφη πέτρινη βρύση. Γεφυρώνει το ρέμα της Ιτιάς που εξυπηρετούσε τους ντόπιους κυρίως  κατοίκους.

ΓΕΦΥΡΙ ΚΑΤΑΦΥΛΛΙΟΥ Ή ΑΥΛΑΚΙΟΥ

 

Εντυπωσιακή γέφυρα των αρχών του 20ου αι, στη θέση «Τριχιές» Καταφυλλίου. Διαθέτει τέσσερα ανισομερώς τοποθετημένα δευτερεύοντα, πλήρως ημικυκλικά τόξα και ένα κύριο 24m με μήκος βάσης 54m και ύψος από την κοίτη 13m.

Γεφυρώνει τον Αχελώο στα διοικητικά όρια των νομών Καρδίτσας, Ευρυτανίας, Αιτωλοακαρνανίας και Άρτας. Μαζί με τα άλλα δύο της ίδιας εποχής, στη Μεσοχώρα Τρικάλων και Τέμπλας στα σύνορα των νομών Αιτωλοακαρνανίας – Ευρυτανίας, αποτελούν τα τελευταία δείγματα της άφθαστης τέχνης των λαϊκών μαστόρων της εποχής που στην αρχή του περασμένου αιώνα 1908 – 1910 (κατ’ άλλους 1907 – 1911), συνδυάστηκε με την υψηλή επιστημονική κατάρτιση των μηχανικών.

 

Σκαλιστή επιγραφή σε «καπάκι» στύλου στηθαίου ανέφερε: [λαϊκός] «ΑΡΧ[Ι]ΤΕΚ]ΤΩΝ]: Χ.ΚΥΡΚΟΣ 1…8 – 1910». Από την επιγραφή (εκλάπη το 2009) πρέπει να δεχτούμε ως χρόνο κατασκευής τα έτη 1908 – 1910. Η ίδια επιγραφή μας δίνει το όνομα του αρχιπρωτομάστορα ή εκείνου του πρωτομάστορα που αποπεράτωσε το έργο.

 

Στο χώρο αυτό κατέληγαν «οι δρόμοι των χειμαδιών», καθώς από εκεί πέρναγαν τα κοπάδια από και προς τα χειμαδιά της Αιτωλοακαρνανίας. Στις αρχές του 1900 ο πολιτικός Νικόλαος Στράτος ήταν αυτός που ενήργησε για την κατασκευή της, όπως έκανε και για της γειτονικής Τέμπλας. Έγιναν με σχέδια μηχανικών και ανάδοχος και των δύο ήταν ο Κωνσταντίνος Ν. Παρίσης. Το 1986 χαρακτηρίστηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο (ΦΕΚ 890/ Β’ / 19.12.1986) και το 1992 εγκρίθηκε μελέτη μερικής επισκευής του. Πράγματι οι επισκευές έγιναν με καθυστέρηση και αφού ορισμένα τμήματά του είχαν καταρρεύσει. Τα τελευταία χρόνια με τις μεγάλες πλημμύρες του 2015 κυρίως, η γέφυρα υπέστη αρκετές φθορές και έγιναν κάποιες εργασίες αποκατάστασής της.

ΓΕΦΥΡΑ ΚΟΡΑΚΟΥ

 

Χτίσθηκε, από το Μητροπολίτη των γεφυριών Βησσαρίωνα το Β΄ το 1527- 1529 ( και όχι το 1514, όπως μέχρι σήμερα γράφεται), που την ονόμασε «του Κοράκου» λόγω του ύψους της και «επειδή την ημέρα των εγκαινίων σταθείς εις το μέσον της γέφυρας και ερωτών πως με βλέπετε, οι μαστόροι του απήντησαν: σαν κόρακα, αυτός τους είπε: έ τότε γέφυρα του Κοράκου να είναι το όνομά της».

 

Γεφύρωνε σε κατάλληλο σημείο τον Αχελώο ποταμό στα όρια Θεσσαλίας – Ηπείρου, των νομών Καρδίτσας και Άρτας και των δήμων Αργιθέας και Τετραφυλλίας ( σήμερα Γεωργίου Καραϊσκάκη), πάνω στον αρχαίο δρόμο που από τους Γόμφους και μέσω της Αργιθέας – Κουτσοκαμάρας οδηγούσε στην Αμβρακία (Άρτα).

Ήταν το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων σε υψόμετρο: 435m με άνοιγμα    βάσης 49,50m. Δεν φέρει επιγραφή και σήμερα είναι σχεδόν ολοκληρωτικά κατεστραμμένη εκτός από μικρό ακρόβαθρο – πόδι  της Γέφυρας προς Συκιά. Το τόξο ήταν διπλό ημικυκλικό (Ρωμαϊκό) με σχιστόλιθο πελεκημένο, με πρώτη και δεύτερη στρώση πέτρας και ύστερα στρωμένη με καλντερίμι. Δεν έφερε αρκάδες (όρθιες στενόμακρες πέτρες) αλλά πολύ χαμηλό στηθαίο – παραπέτια στις άκρες των εξωραχίων για προστασία των διερχομένων.

Το περπατητό οδόστρωμα της γέφυρας, σε σχέση με το μήκος του (εκτιμάται για πάνω από 80m) και το τρομερό ύψος του, είναι από τα πιο στενά. ΄Ηταν καμπυλωτό με καλντερίμι στην αρχή και ανεβαίνοντας κατέληγε σε πλατύσκαλο για να μειώνεται ο κίνδυνος.

Το συνδετικό υλικό φαίνεται να έχει πρώτη ύλη το σχιστόλιθο και το κερέτσι ή κουρασάνι (μέσα βάζανε και μαλλί γιδιών με ασπράδι αυγών για να είναι πιο σταθερό και ανθεκτικό).

 

Από τη μεριά της Αργιθέας υπήρχε μονοπάτι με καλντερίμι που οδηγούσε στην Κούλια κι ύστερα στη γέφυρα. Σήμερα αυτό έχει καταχωθεί και καταστραφεί από τα έργα του Φράγματος (διπλανή σήραγγα). Το κλείδωμα της γέφυρας στην πλευρά της Αργιθέας είναι επάνω στο βράχο. Εκεί τοποθετήθηκαν και κλειδώθηκαν οι γωνίες από τον πρωτομάστορα και ξεκίνησαν τα θεμέλια. Στα ακρόβαθρα ήταν όλη η μαστοριά και τέχνη γιατί εκείνα θα άντεχαν το τεράστιο βάρος της γέφυρας. Έχουμε εκπληκτικό δέσιμο, εκπληκτική αρμονία της Καμάρας με το περιβάλλον. Τα καμαρολίθια και τα γωνολίθια ήταν άριστα πελεκημένα και χτισμένα τόσο στο εσωράχιο (άντυγα) του τόξου όσο και της στεφάνης (η κάτω σειρά των θολιτών που βλέπουν προς το νερό). Δεν υπήρχε ψευτοκαμάρα-ανακουφιστικό τόξο σε κανένα από τα δύο άκρα του. Δεν υπήρχε καμπανάκι για τον αέρα στο εσωράχιο.

 

Το φυσικό ανάγλυφο στο σημείο, σε συνδυασμό με το μεράκι του Πρωτομάστορα του εδωσαν την άριστη αρχιτεκτονική του δομή σε μονότοξη έκφραση. Τη γέφυρα φρουρούσαν δυο Κούλιες, (Καζάρμες-Φυλάκια). Σήμερα το μόνο κτήριο που σώζεται  και θυμίζει το παρελθόν και το θεογέφυρο είναι η ετοιμόρροπη Κούλια από  τη μεριά  της Συκιάς. Από μεριά των Πηγών σήμερα δεν υπάρχει τίποτε.

                  

Η Γέφυρα Κοράκου άντεξε στο χρόνο. Έζησε για 422 χρόνια άντεξε σε σεισμούς, κατακλυσμούς, βαρυχειμωνιές και μανιασμένες κατεβασιές του Άσπρου. Έμελλε όμως η μοίρα της να πέσει θύμα του εμφυλίου στις 28 Μαρτίου του 1949 (ανατινάχθηκε από αντάρτες της ΙΙ Μεραρχίας του καπετάν Διαμαντή σε μια από τις φονικότερες μάχες του εμφυλίου από ανθρώπινα χέρια, όπως από ανθρώπινα χέρια φτιάχτηκε).

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από χρόνια πρόσωπα και φορείς τα περιοχής πρότειναν την ανακατασκευή της. Η πρόταση έχει αγκαλιαστεί από την Τοπική Κοινωνία, την Πολιτεία και την Ευρωπαϊκή Ένωση ( έχουν γίνει ημερίδες, παρεμβάσεις, έχει ολοκληρωθεί η μελέτη από  το ΕΜΠ, έχουν γίνει εξαγγελίες του έργου κλπ…και περιμένουμε). Επίσης, να προσθέσουμε ότι με αφορμή την ανατίναξη της γεφύρας στις 28 Μαρτίου υπάρχει πρόταση καθιέρωσης της ημερομηνίας αυτής  ως Πανελληνίας και Παγκόσμιας Ημέρας Πέτρινων Γεφυριών.